COLUMN: Verraderlijk...

Zij was al enige tijd klaar met haar vriend die, zoals zij het noemde, vaak en graag buiten de deur at. Iets dat hij trouwens als een echte man steevast ontkende. Het was absoluut niet waar!!! Met drie uitroeptekens.

Maar hoe harder hij het ontkende, hoe zekerder zij van haar zaak werd. Ze merkte eigenlijk ook dat het haar eigenlijk niks meer kon schelen. Hij ging zijn gangetje maar met de andere meisjes van het werk. Hij had haar al enige tijd niet meer aangeraakt. Zij hem ook niet. Op is op, zeggen ze dan.

Ze had nog wel één verzoek: als hij het met iemand anders deed dan niet in hun bed waarin zij zelf hebben gemodderd. Hij begreep niet waar ze het over had. Er was niemand anders. Volgens haar man zag ze spoken. Maar die zag ze niet. Ze zag regelmatig bonnetjes van hotels. Zeven kilometer verderop.

Afgelopen weekend was ze met een van haar vriendinnen naar Londen. Deels voor de lol en ook een beetje om de huwelijkse malaise te bespreken. Hoe nu verder? De vriend van een vriendin waarmee ze was had inmiddels ook met de man gepraat. Die begreep niet waar ze het over had. Alles spookte in haar hoofd. Het was de onzekerheid. Hij was juist gek op haar. Hij had haar laatst nog een prachtig horloge gegeven. Een Apple Watch, maar dan van Nokia. Dat is zo’n klokje dat alles van je weet. Het telt je stappen, meet je bloeddruk, houdt je gewicht in de gaten, zegt hoeveel koolhydraten je verbrandt en….

En het klokje ziet nog meer. De watch ziet ook wat je man doet. Hoe? Dat leg ik graag uit. Ook als waarschuwing aan andere jongens.

De vriendinnen zaten zondagochtend een tikje brak aan een stevig Brits ontbijt in het Londense hotel. Ze hadden een geweldige zaterdagavond gehad. Met theater, restaurants en te veel cocktails in de hotelbar. Een vriendin had haar verhaal over de bartenders nog amper afgemaakt of het supersonische horloge zei: ‘ping!’. Ze zag dat er thuis iets op haar weegschaal stond en belde onmiddellijk en vroeg hoe hij zich voelde. Of het wel goed ging?

Het ging goed. Heel goed zelfs. Hij las de krant en had net koffie voor zichzelf ingeschonken. Ze herhaalde of het echt wel goed met hem ging. Wat zeurde ze nou? Dat had hij toch al gezegd! Of hij alleen was? Natuurlijk was hij alleen. Wat was dat nou voor vraag?

En toen sprak zij haar grote zorg uit. Ze was zo verschrikkelijk geschrokken. En vond dat hij met spoed naar het ziekenhuis moest. Hoezo? Ze had net op haar horloge gezien dat hij in een nacht 40 kilo was afgevallen...

Bekijk hier ons vorige artikel: Bourgondisch Eindhoven ‘19. www.licht-op-eindhoven.nl/bourgondisch-eindhoven-19/