Straatnieuws Gerard

Gerard heeft duidelijk een hoop voor zijn kiezen gekregen sinds we hem drie jaar geleden hebben geïnterviewd. Hij heeft veel problemen met zijn gezondheid, en kan eigenlijk niet meer vooruit zonder zijn scootmobiel waar hij altijd in zit. Hij heeft wel nog steeds hetzelfde vrolijke gezicht, en maakt veel grapjes.

Na het plaatsen van een gedeelte van ons vorige interview op social media, heeft een halfbroer van Gerard zich gemeld en wil graag het contact oppakken met hem. Gerard: “Ik had helemaal geen idee, maar ik ben blij dat hij contact wil”.

De maatschappij kan soms behoorlijk veroordelend zijn als het gaat om mensen zoals Gerard. Verslaving wordt vaak als een keuze gezien, en is er weinig begrip voor de achterliggende historie. Maar over het algemeen hebben deze mensen al een achterstand in het leven als ze nog moeten beginnen. Ze komen uit gezinnen waar ze te maken hadden met geweld, armoede of een verslaafde ouder. Voor Gerard is dit niet anders, hij heeft geen fijne herinneringen aan zijn jeugd en zijn ouders. Vooral door zijn vader die zelf ook aan alcohol verslaafd was en dan gewelddadig werd, heeft Gerard veel verdriet gehad. Door deze turbulente jeugd kreeg hij wel een hele goede band met zijn broer, maar toen deze overleed voelde Gerard zich verloren. Zijn verslaving nam de overhand en leidde ertoe dat Gerard 15 jaar lang dakloos was.

Tegenwoordig zit Gerard in het zorgcentrum van NEOS, hij heeft daar een fijne kamer en toegang tot medische hulp. Daarnaast heeft hij zijn goede vriend Bas die werkelijk alles regelt voor Gerard. Gesprekken met instanties, administratie maar ook dagelijkse zaken zoals Gerards spullen klaarzetten en hem verzorgen. Gerard gaat nog steeds graag naar buiten en met de hulp van Bas lukt dit ook vaak. Ze hebben elkaar ontmoet bij de steentjeskerk waar Bas altijd naar toe ging om te bidden.

Gerard heeft nu eindelijk rust en hulp, maar dat laat de vijftien jaar die hij op straat heeft moeten leven niet verdwijnen. Het is belangrijk dat we deze mensen blijven zien als medemensen, en niet vergeten dat achter iedere persoon op straat een bijzonder verhaal schuilt.